Biografia
Kariera klubowa
Na początku kariery bronił bramki w drużynie Juniorów Młodszych Pogoni Siedlce. W 1993 pojechał z juniorami Pogoni na swój pierwszy poważny piłkarski wyjazd – turniej Dana Cup, gdzie zajął drugie miejsce. W sezonie 1995/1996 zadebiutował w seniorskiej drużynie Pogoni w meczu przeciwko Orlętom Łuków. W sezonie 1997/1998 zdobył z Pogonią Wojewódzki Puchar Polski oraz zadebiutował w reprezentacji Polski U-17.
W 1999 trafił do Legii Warszawa, gdzie był na zmianę z Wojciechem Kowalewskim bramkarzem drugiej drużyny. Jesienią 2000 trafił w ramach wypożyczenia do drugoligowej drużyny Dolcanu Ząbki, gdzie grał do końca rundy. Wiosną 2001 wrócił na stadion przy ul. Łazienkowskiej, gdzie rozpoczął treningi z pierwszym zespołem Legii. 8 marca 2002 zadebiutował w pierwszej lidze w meczu z Pogonią Szczecin, zmieniając w bramce Radostina Stanewa. Od tego czasu stał się podstawowym zawodnikiem zespołu, który w tym samym sezonie sięgnął po Mistrzostwo Polski oraz Puchar Ligi. W europejskich pucharach zadebiutował 12 sierpnia 2004 meczem pucharu UEFA z FC Tbilisi.
W lipcu 2005 został wypożyczony do Celticu, gdzie szybko stał się pierwszym bramkarzem. Po kilku miesiącach został przez szkocki klub wykupiony definitywnie. W tym samym sezonie Celtic został Mistrzem Szkocji i wywalczył Puchar Ligi Szkockiej. W sezonie 2006/2007 rozegrał swój pierwszy mecz w fazie grupowej Ligi Mistrzów.
23 października 2008 Artur Boruc został ukarany przez komisję dyscyplinarną Scottish Football Association grzywną w wysokości 500 funtów oraz ostrzeżeniem przed podobnym tego typu zachowaniem w przyszłości, za obraźliwe gesty wykonywane w stronę kibiców Rangers FC podczas spotkania derbowego, które miało miejsce 31 sierpnia 2008.
Kolejnym etapem w karierze klubowej Artura Boruca była Fiorentina, w której występował w latach 2010 – 2012. Okres ten jest oceniany przez fachowców bardzo różnie, gdyż często zdarzało się, iż Polak przegrywał walkę o pierwszy skład z Francuzem Sebastianem Freyem. Z drugiej zaś strony, gdy wchodził do bramki, grał świetnie i często ratował zespół przed utratą goli. Boruc został zawodnikiem włoskiego zespołu 14 lipca 2010 roku, a kwota jaką za niego zapłacono wyniosła 3,6 mln euro. Mimo dobrych występów w drugim sezonie, władze klubu nie zdecydowały się przedłużać z Polakiem kontraktu.
Po zakończeniu sezonu 2011/2012 Artur Boruc stał się wolnym zawodnikiem i 22 września 2012 roku przeszedł na zasadzie wolnego transferu do Southampton F.C., podpisując kontrakt obowiązujący do 30 czerwca 2013 roku. Po dobrej końcówce sezonu 2012/2013, włodarze angielskiego klubu zdecydowali się przedłużyć obowiązującą umowę do 2015 roku i jak pokazuje sezon 2013/2014 z pewnością tej decyzji nie żałują.
Kariera reprezentacyjna
W sezonie 1997/1998 zadebiutował w reprezentacji Polski U-17. W następnych latach występował również w zespołach U-18 i U-19. 28 kwietnia 2004 zadebiutował w pierwszej reprezentacji Polski. Prowadzona wówczas przez Pawła Janasa drużyna zremisowała w Bydgoszczy z Irlandią 0:0, a Boruc grał od 59. minuty. Początkowo był graczem rezerwowym, ale pod koniec eliminacji do Mistrzostw Świata 2006 wygrał z Jerzym Dudkiem rywalizację o miejsce w bramce kadry narodowej.
15 maja 2006 selekcjoner Paweł Janas powołał go do 23-osobowej kadry na Mistrzostwa Świata w Niemczech, gdzie bronił we wszystkich trzech spotkaniach reprezentacji w pełnym wymiarze czasowym.
Był również pierwszym bramkarzem reprezentacji prowadzonej przez Leo Beenhakkera, grającej w eliminacjach Mistrzostw Europy. 28 maja 2008 Beenhakker powołał go do kadry na Euro 2008 w Austrii i Szwajcarii.
Na Mistrzostwach Europy 2008 zagrał pełne 90. minut we wszystkich trzech meczach – z Niemcami, Austrią i Chorwacją. Mimo straconych 4 bramek (w tym jednej z karnego) podczas turnieju, Boruc zebrał za swoją postawę bardzo pochlebne recenzje, zarówno wśród fachowców polskich jak i zagranicznych. Bramkarz otrzymał najlepsze oceny ze wszystkich piłkarzy meczu Polska – Austria: 9 od SkySports i 8.0 od goal.com. Od serwisu sport.pl dostał notę 6/6 za mecz z Chorwacją.
21 sierpnia 2008 został zawieszony na czas nieokreślony w prawach reprezentanta Polski, wraz z Dariuszem Dudką i Radosławem Majewskim, za, wg oficjalnej strony PZPN, "niedopuszczalne i nieodpowiedzialne zachowania" po zakończeniu meczu Polska – Ukraina. Do kadry powrócił 11 października, kiedy to zagrał od pierwszej minuty w wygranym 2:1 meczu eliminacji Mundialu 2010 z Czechami. Następnie, po półtorarocznej przerwie w reprezentacji spowodowanej problemami w klubie, Artur Boruc wrócił do kadry na mecz za kadencji Franciszka Smudy w mecz z Ukrainą. Pozytywy wieści nie trwały długo, ponieważ już po dwóch meczach po powrocie, wraz z Michałem Żewłakowem został wyrzucony z kadry. Powodem takiego radykalnego działania było rzekome niestosowne zachowanie obu Panów w trakcie podróży samolotem, kiedy to mieli się oni zachowywać niestosownie i arogancko w stosunku do obsługi samolotu. Konflikt z Franciszkiem Smudą trwa do tej pory. Do kadry Borucowi udało się powrócić po dwóch i pół roku absencji za kadencji Waldemara Fornalika na mecz towarzyski z Irlandią 6 lutego 2013. Od tego momentu stał się jej podstawowym ogniwem.
Życie prywatne
Artur Boruc ma starszego brata Roberta oraz 3 siostry Katarzynę, Annę i Paulinę. W 2001 poślubił w Siedlcach Katarzynę Modrzewską. 11 czerwca 2008 w Warszawie przyszło na świat ich pierwsze dziecko – syn Aleksander. Para rozwiodła się w 2009 roku. Obecnie Boruc związany jest z Sarą Mannei, która 3 sierpnia 2010 urodziła ich córeczkę Amelię.
21 kwietnia 2007 Boruc uratował w Elder Park w Glasgow trójkę Polaków, w tym kobietę w zaawansowanej ciąży, przed grupą pijanych chuliganów. Otrzymał za to specjalne wyróżnienie w 40. edycji Konkursu Fair Play organizowanego przez Polski Komitet Olimpijski.